Po II wojnie światowej Niemcom zostało około 300 tys. ton broni chemicznej. Zgodnie z postanowieniami konferencji poczdamskiej, arsenał miały być zatopiony w ocenie na głębokości tysiąca metrów. Tak się jednak nie stało, a głównymi wodami, do których wrzucono bardzo niebezpieczną dla organizmów broń chemiczną stało się Morze Północne i Morze Bałtyckie. Specjaliści alarmują - przyjdzie czas, że środki chemiczne zgromadzone w zatopionej broni ulotnią się i zanieczyszczą dno Bałtyku. Naukowcy twierdzą, że może mieć to miejsce za 150 lat. Biorąc jednak pod uwagę ilość broni, jaka spoczywa na dnie Morza Bałtyckiego, można tylko się domyślać w jak wielkim niebezpieczeństwie się znajdujemy. Fosfor - bursztyn, który parzy Kwiecień 2012. Dwie kobiety spacerują brzegiem morza na wyspie Uznam. Znajdują dziwne grudki łudząco podobne do bursztynu. Zaciekawione biorą je w ręce. Po kilku godzinach kobiety trafiają do szpitala w Wolgast z poparzeniami drugiego i trzeciego stopnia. Okazało się, że w rękach trzymały bryłki białego fosforu, bojowego środka zapalającego. Wydostaje się on do morza z bomb, które nie trafiły w tajny ośrodek rakietowy w Peenemünde podczas jednego z największych nalotów dywanowych - operacji Hydra. Jak podają eksperci z kliniki w Wolgast, każdego roku przyjmują na oddział przynajmniej trzy osoby, który poparzyły się fałszywym bursztynem. Podobna sytuacja miała miejsce w 2006 roku na plaży w Bernati w południowo- zachodniej Łotwie. Fałszywy bursztyn poparzył mężczyźnie rękę, a kobiecie nogę. - W okolicy Peenemünde mamy realny problem dla plażowiczów, związany z białym fosforem. Jeśli chodzi o Polskę, najbliższym rejonem byłoby Świnoujście, ale przede wszystkim chodzi raczej o dalsze, niemieckie plaże na wyspie Uznam. Tam przeprowadzono olbrzymie bombardowania bombami zapalającymi (Operacja Hydra, dziesiątki tysięcy bomb) i część z nich wpadła do morza. Praktycznie co roku lądują tam na plażach małe grudki wyglądające na bursztyn, a będące w rzeczywistości białym fosforem. Jak taka grudka wyschnie i nabierze temperatury 20-30 st. C, staje w płomieniach i pali się w temperaturze 1 300 st. C - tłumaczy dr Jacek Bełdowski z Instytutu Oceanologii PAN w Sopocie. Iperyt w sieci Z kolei rybacy nieomal co roku trafiają w sieciach na bryły iperytu, czyli gazu musztardowego. Bryłki takie przypominają brązową glinę i są trudne do odróżnienia od mułu, który również może przykleić się do sieci. - Iperyt jest środkiem parzącym - o tyle wrednym, że potrafi poparzyć dopiero po kilku godzinach od kontaktu, jeśli jest w takich bryłach. Świeży parzy od razu. Tworzą się wielkie poparzenia i pęcherze, a jak pękną powstają spore, bardzo trudno gojące się rany - w związku z tym, że skóra jest nie tylko poparzona, ale i zatruta, musi być odkażona, bo sama się nie zagoi - dodaje dr Jacek Bełdowski. Tysiące ton broni chemicznej Sopocki Instytut Oceanologii PAN od 2011 koordynuje współfinansowany z funduszy europejskich projekt Chemical Weapons Search & Assessment (CHEMSEA - Naukowcy zbadali niemal cały rejon Głębi Gotlandzkiej, część Głębi Gdańskiej i dwa rejony na trasie konwojów nieopodal Rynny Słupskiej. Znaleźli tam około 17 tysięcy obiektów, które mogą być amunicją chemiczną. Do tej pory dokonali około 200 zanurzeń robota podwodnego, pobrali 70 próbek i mają 25 potwierdzeń. Na badania czeka kolejne 130 próbek (wyniki będą we wrześniu). Analiza jednej próbki to koszt 300 euro, a do tego doliczyć trzeba jeszcze koszty pobrania. Dzień pracy statku kosztuje nawet 10 tys. złotych. To ogromne sumy, jednak znawcy tematu cieszą się, że mamy szansę pracować przy takim projekcie. - Względnie rzadko się zdarza, aby Polska prowadziła takie międzynarodowe projekty, zwłaszcza tak potężne. Budżet CHEMSEA to 4,8 milionów euro - mówi dr Jacek Bełdowski, który jest także koordynatorem projektu CHEMSEA. Zgodnie z tym, co podawał na początku roku Główny Inspektor Ochrony Środowiska Andrzej Jagusiewicz, na dnie Bałtyku znajduje się ponad 50 tysięcy ton (inne źródła podają, że może to być nawet 65 tys. ton) poniemieckiej broni chemicznej. o iperycie i tabunie, gazach, które mogą zabić. Szczególnie narażeni rybacy Udało nam się dotrzeć do ekspertyzy sporządzonej przez Akademię Marynarki Wojennej dla Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska. Okazuje się, że w Polskiej Wyłącznej Strefie Ekonomicznej (PWSE) przypadki o wyłowieniu lub wyrzuceniu na polskie plaże amunicji chemicznej lub bojowych środków trujących (BST) datuje się od 1950 roku. W 1955 roku na brzeg plaży w Darłówku wypłynęła beczka najprawdopodobniej z ciekłym iperytem. 102 dzieci ucierpiało po kontakcie z obiektem. Najczęściej ofiarami tych substancji chemicznych są jednak rybacy. Według oficjalnych danych w latach 70. na skutek styczności z iperytem (także w postaci bomby iperytowej) tylko w PWSE obrażenia mogło odnieść nawet 26 rybaków. Na szczęście w ostatnich latach sytuacje tego typu mają miejsce coraz rzadziej. Według ekspertyzy AMW, ostatni oficjalnie odnotowany przypadek kontaktu z zatopionymi w PWSE bojowymi środkami trującymi miał miejsce w 1997 roku. Wtedy też czteroosobowa załoga rybacka wciągnęła na pokład kutra 10-kilogramową bryłę iperytową. Co ciekawe, przypadki takich wyłowień zdarzają się nieomal co roku wśród rybaków duńskich, którzy pracują w okolicach Bornholmu. Skażona plaża w Czołpinie Warto przypomnieć także przypadek z 2012 roku. W maju ubiegłego roku na plaży w Czołpinie, znajdującej się na terenie Słowińskiego Parku Narodowego, pojawiła się nieznana, samozapalająca się substancja. Dwie osoby zostały poparzone. Sprawą zajęli się strażacy, jednostka ratowniczo-gaśnicza z Tarnowa, Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Gdańsku, Urząd Morski… Ostatecznie z 13 kilometrów plaży zebrano 221 litrów substancji, która okazała się być wojskowym napalmem zawierającym biały fosfor. Na początku tego roku Prokuratura Okręgowa w Słupsku umorzyła śledztwo w tej sprawie, ponieważ nie można było potwierdzić, że jej obecność na plaży była wynikiem celowego została otwarta, jednak strach pozostał. Czy mamy się czego obawiać? - Bojowe środki trujące na całe szczęście dość powoli rozprzestrzeniają się w środowisku morskim - nie wiadomo na pewno, ale w obecnym stanie (korozja, powolny wyciek), skażenie nie przekroczy kilkuset metrów, a stężenia nie będą wysokie. Co musiałoby się stać żeby było to groźne? Oczywiście najważniejszy jest wpływ człowieka - zaczepienie o bombę w trakcie trałowania sieciami, czy budowy czegoś na dnie może uwolnić całą zawartość pojemnika (a to może być i 200 kg) i rozprzestrzenić to na dnie. Wtedy oczywiście skażenie dna będzie spore, ale też lokalne - tłumaczy dr Jacek Bełdowski. Sam iperytprzyjmuje postać "podstępnego bursztynu", ponieważ po wydostaniu się z zanurzonego obiektu zamarza i skupia się w bryły. Eksperci podkreślają, że jeśli wydostałby się gwałtownie, skaziłby przede wszystkim dno morza. - Najgroźniejsza jest amunicja z Tabunem - uwolnienie gwałtowne 200 kg Tabunu wysterylizowało by 100 km kw. obszar o głębokości 100 m. Tabun oficjalnie topiono tylko w małym Bełcie, na wodach niemieckich (Flensburg Fiord). Niemcy bardzo poważnie to traktują, i w latach 60tych wyciągnęli wszystko co mogli tam znaleźć (i zatopili w Atlantyku),ale wciąż znajdują pojedyncze sztuki - dodaje dr Bełdowski. Setki kilometrów kwadratowych zagrożone Według niepotwierdzonych i nieoficjalnych informacji w Polskiej Wyłącznej Strefie Ekonomicznej znajduje się sześć akwenów o łącznej powierzchni prawie 440 km kw., w których zatopiono bojowe środki trujące. Największy może liczyć 220 km kw. i ma znajdować się koło Bornholmu. Wytypowano także akweny w pobliżu polskiego wybrzeża, w których zachodzić może ryzyko wydobycia bojowych środków trujących. Mowa tu o terenach w pobliżu Dziwnowa, Kołobrzegu, Darłowa i dwóch niewielkich akwenach w Zatoce Gdańskiej. Może się tam znajdować nawet 12 tys. ton amunicji chemicznej. Są to jednak informacje, które do tej pory nie zostały poparte badaniami. Z kolei dzięki badaniom projektu CHEMSEA wiemy na pewno, że w jednym rejonie na Głębi Gdańskiej i na fragmencie Rynny Słupskiej znajdują się produkty rozkładu iperytu i adamsytu (bojowy środek parzący). Strach na plaży? Eksperci nie naciągają rzeczywistości. O substancjach wydzielających się z obiektów na dnie Morza Bałtyckiego mówią wprost: - Niebezpieczeństwo istnieje. Skażenie jest nieduże obszarowo ale stałe, co może powodować efekty chroniczne. Natomiast katastrofa jako taka raczej nam nie grozi, o ile bardzo ostrożnie będziemy poczynali sobie na dnie Bałtyku - podsumowuje dr Bełdowski. Sezon letni właśnie się rozpoczął. Lada chwila polskie plaże przywitają tysiące turystów z kraju i zagranicy. Szef projektu CHEMSEA uspokaja: - Teoretycznie, gdyby iperyt uwolnił się gwałtownie i rozlał, małe bryłki lub skażone osady mogły by dotrzeć do plaż. Jednak nie dotrą z tych rejonów, gdzie jak dotąd znaleźliśmy iperyt - jest za daleko, a prądy morskie płyną od nas w stronę Szwecji. Oczywiście nie znamy wszystkich lokalizacji. Moim zdaniem, jak i zdaniem innych naukowców, zagrożenie dla plażowiczów jest pomijalnie małe.

 JAK WYGLĄDA BURSZTYN NA PLAŻY - kolory - odmiany - jak rozpoznać [napisy-pl] Jak wygląda bursztyn na plaży, jak go łatwo rozpoznać i w jakich kolorach występuje. Tym razem pokazujemy na konkretnych przykładach. Również czarny i niebieski bursztyn. "Bursztynowa Prognoza Pogody" w dziale komentarzy tutaj - Zachęcamy do wspierania naszych działań - Piotr na fejsie - Moja . - Dziękuję za film. ;) - Super filmik. Wielkie dzięki, że się dzielicie z nami wiedzą.☺️ - tło, czarne kamienie....poznaj idioto - Super wykład, dziękuję Panom za tę wiedzę! - Dziękuję serdecznie za wasz wkład i czas poświęcony. Mieszkam w Danii Kopenhaga, która cześć wybrzeża powinienem wybrać w celu poszukiwań ??? Północ, południe, wschód, zachód? - Ja pamiętam pierwszy raz z latarką..i doskonale wiem o co chodzi z patykiem ...to była kupa ahah 🤣 - Jest coraz lepiej , podstawiają mi się propozycje z Twojego kanału ... 👍👍👍 . Dobra robota , serdecznie pozdrawiam ... 👍👍👍 - Ale super, pakuje się i jadę nad morze 😍😁 - Fascynujące! Serdecznie dziękuję za ogrom wiedzy 💕 - Znalazlam we Francji zielone dwa przezroczyste cacka, pomyślałam że to bursztyn,, czy to możliwe że było by to szklo w wielkim oceanie? - Czarny - Dziękuję z serca! Ależ się cieszę, że trafiłam na ten kanał. Od wczoraj, z przerwą na sen, nie mogę się oderwać od oglądania. Bardzo wartościowy kontent. Chłonę jak gąbka, odcinek po odcinku. Pozdrawiam serdecznie! - A jak wygląda ten błękitny po oszlifowaniu? Zachowuje kolor? Odcinek bardzo interesujący :) Nie miałam pojęcia, że istnieją niebieskie bursztyny. Dziękuję :) - Niebieski - rozumiem że można taki u nas znaleźć a nie na innym kontynencie 🤗 - Dzięki za piękne gawędy o bursztynach! Marzy mi się od lat, taki spacer z bursztynami 😍❣🙂(macie panowie buzię mega ogorzałe morzem🌞)Pozdrawiam serdeczne! - Ten kolor bursztynu pod UV to jest popularny "komunistyczny seledyn", można go spotkać jeszcze w starych szpitalach (dolna połowa ścian jest nim pomalowana) xD - Ja tam mam jeden niebieski bursztyn niewielkich rozmiarów. - Świetny materiał👍🏻👍🏻 Pozdrawiam z gdańskich Stogów. - Bardzo fajny i interesujący - Czarny nie wiedziałem że są takie piękne

Bursztyn uznawano za środek skuteczny w leczeniu dolegliwości bólowych i infekcji. Stosowano go na wzmocnienie różnych narządów, np. serca, tarczycy, oczu. Odpowiednio przygotowane preparaty z jantaru służyły do opatrywania ran. Dla dzieci bursztyn stanowił środek przeciwbólowy do ssania w okresie ząbkowania.

Waży 68,2 kg i jest największym bursztynem świata. W Muzeum Bursztynu w Gdańsku we wtorek zmierzono i zważono ogromną bryłę bursztynu. Eksponat niebawem trafi do Księgi Rekordów Guinnessa w kategorii „najcięższa bryła bursztynu”. Poprzedni Następny We wtorek w Muzeum Bursztynu w Gdańsku został oficjalnie zważony i zmierzony jeden z najcięższych eksponatów. W tzw. biciu

jak wygląda bursztyn znaleziony na plaży